GWWF #8: Hulk vs. Black Bolt

Ach, z nikim Hulk chyba nie ma gorszego bilansu niż z moim ulubionym imiennikiem - Black Boltem. To prawdopodobnie jedyna siła we wszechświecie, z którą nawet i zielony olbrzym nie może się równać. Tym bardziej z przyjemnością opisuje to ich pierwsze starcie w pierwszym hulkowym Annualu i przy okazji startuję z zabawą Who's Next ! ? !, której wszelakie zasady znajdą się poniżej w komentarzu.

Lecz najpierw, jako się rzekło, pierwsze spotkanie Hulka z Black Boltem. Stare, dobre czasy, kiedy herosi nie mogli ot tak po prostu na siebie wpaść, tylko trzeba było zbudować przydługą historię, w której dopiero w finale swe pięści skrzyżowali główni jej bohaterowie. Ale po kolei.

Były to zamierzchłe czasy, kiedy zielony, dziki Hulk szwendał się po górzystych terenach w poszukiwaniu spokoju i kogoś, z kim mógłby się zaprzyjaźnić. Urocze. Zamiast tego gamma kolos oczywiście natrafił na miejscowych wieśniaków, a ci, wiadomo, od razu się skrzyknęli i złapali za widły oraz pochodnie. I tu pojawia się główny zgrzyt tej historii, bo według autora Annuala wszystko dzieje się w Alpach, a tak naprawdę powinno w Himalajach. Bo to właśnie tam, w południowej Azji, działa się akcja w równolegle wychodzących numerach regularnej serii Hulka i tam też znajdowało się miasto Attilan, o którym za chwilę.

Black Bolt tymczasem zajmował się swoimi rutynowymi, królewskimi obowiązkami. Miał osądzić i skazać spiskowców, którzy chcieli obalić jego rządy za namową i na rzecz jego szalonego brata Maximusa. Wszystko to się działo w kryjówce Inhumans, we wspomnianym mieście Attilan, które ówcześnie zwane było Great Refuge, ukryte pośród gór i odgrodzone od reszty świata nieprzenikalną barierą.

Spiskowcy (Aiero, Leonus, Falcona, Neublo, Timberius oraz Stallior) zostali skazani na wieczyste więzienie w tajemniczym i ogrodzonym polem siłowym miejscu zwanym Un-Place. Prawdopodobnie w innym wymiarze, gdzie wyteleportował ich Lockjaw - wierna, królewska psia bestia.

Kiedy Lockjaw powrócił na Ziemię, pech ciał, że znalazł się akurat pomiędzy Hulkiem a próbującymi przegonić go wieśniakami. Zielony olbrzym zaatakował wielką psinę, a ta nie widząc innego wyjścia uciekając teleportowała się razem z nim. Lockjaw przeniósł Hulka do Un-Place i tam go pozostawił razem ze spiskowcami. Wkrótce jednak, dzięki brutalnej sile zielonego olbrzyma i zakulisowemu, technologicznemu wsparciu Maximusa, udało się przełamać pole siłowe i opuścić Un-Place. Spiskowcy razem z Hulkiem powrócili do Great Refuge i zajęli się tym, co potrafią najlepiej, czyli spiskowaniem.

Zielony olbrzym tymczasem przykuł uwagę attilańskich sił porządkowych i wdał się z nimi w dość wyczerpującą bitkę. Zaczął niszczyć miasto Inhumans i próbował przebić otaczającą je barierę. Na domiar złego, ponownie dał się wykorzystać spiskowcom oraz Maximusowi i zdobył dla nich pewną potężną i niebezpieczną broń.

Kiedy Hulk się wreszcie na nich poznał, rozpoczął kolejne mordobicie, ale ci dzięki zdobytej wcześniej broni pozbawili go przytomności i ponownie spróbowali obalić rządy Black Bolta. Jednak władca Inhumans dzięki swoim zdolnością i majestatowi szybko przywrócił porządek. Tymczasem Hulk doszedł do siebie i postanowił sam wymierzyć sprawiedliwość spiskowcom. Wybuchło trochę zamieszania i zielony olbrzym był już na tyle rozłoszczony, że zaatakował także Black Bolta. Jakież było jego zdziwienie, gdy władca Inhumans przyjął na szczękę jego cios i nawet się przy tym nie skrzywił. Po czym sam oddał po stokroć mocniej. Z miejsca zrobiło się poważnie, a razy stawały się coraz silniejsze i bardziej niebezpieczne. W końcu Hulk obezwładnił przeciwnika łapiąc go za obydwie ręce i kiedy próbował je zmiażdżyć, Black Bolt wyszeptał mu jedno słowo prosto w twarz. To wystarczyło, aby zatrząś całym miastem Attilan, wytworzyć wielki krater zniszczeń i położyć zielonego olbrzyma.

Hulk stracił przytomność, ale tylko na chwilę. Kiedy się ocknął zdążył jeszcze uratować Black Bolta przed jednym ze spiskowców. A po wszystkim władca Inhumans, który się domyślił, że Hulk był tylko wykorzystywany i wszystkie z nim niesnaski były nieporozumieniem, zaproponował mu przyjaźń i miejsce w swym królestwie. Lecz zielony olbrzym czuł, że pozostali mieszkańcy Attilan nie są tak wyrozumiali jak ich król i nienawidzą gamma goliata, więc odszedł. Koniec.

Opisana walka miała miejsce w Incredible Hulk vol. 2 Annual #1, gdzieś w połowie 1968 roku. Co ciekawe, komiks ten wyszedł jako zwykłe wydanie specjalne, które z czasem, tak jak i kilka następnych takich specjali, zostało przemianowane na Annuala. Za scenariusz przedstawionej tu opowieści odpowiadał niejaki Gary Friedrich, a za rysunki Marie Severin. Jednak komiks ten przeszedł do historii nie dzięki nim i rozwinięciu świata Inhumans, ale głównie z powodu świetnej i klimatycznej okładki Jima Steranko, która szybko weszła do hulkowego kanonu i doczekała się z czasem dziesiątek nawiązań.

Zwycięzca: Black Bolt. Jedno wyszeptane w twarz słowo wystarczyło, aby pozbawić Hulka przytomności.