GWWF #11: Hulk vs. Superman

Strasznie długo się zbierałem, aby przeczytać miniserię Marvel vs. DC, czy jak kto woli
DC vs. Marvel (a tak właściwie, to obydwa wydawnictwa doszły do porozumienia i w tej czteroczęściowej mini połowa numerów ma jeden tytuł, a reszta drugi). I w końcu pojawił się pretekst, żeby to zrobić. Żeby przeczytać. Bo oto blackduke na następnego przeciwnika zielonego gamma olbrzyma wybrał Supermana. Największego siłacza w DC. A gdzie najlepiej szukać takiego pojedynku, jak nie we wspomnianym tytule właśnie. Ale jak to w ogóle możliwe, że doszło do tego starcia? Jak to się stało, że obydwa komiksowe uniwersa się spotkały? Bez spoilerów się nie obejdzie.

Otóż wszystko przez dwa dość abstrakcyjne i prastare byty, wszechpotężne i wszechmogące, umownie nazywane Braćmi, choć nie utożsamiali żadnej z płci. Za to uosabiali oni wszystko inne, że tak powiem. Byli wszystkim na raz i wszystko kontrolowali. Oprócz siebie nawzajem. I właśnie dlatego chcieli się zniszczyć.

Przez miliardy lat toczyli oni walkę ze sobą, aż doprowadzili do zniszczenia wszechrzeczy. Później przez kolejne miliony, neony odradzali się, a wraz z nimi komiksowe uniwersa, których reprezentantami się stali, a które poniekąd obecnie znamy. Niegdyś zawsze razem, teraz osobno. Jeden z nich utożsamiał całe multiwersum DC i cokolwiek jest z nim związanego, a drugi analogicznie był personifikacją multiwersum Marvela.

W końcu odrodzeni Bracia po wielu epokach przypomnieli sobie o trwającym konflikcie i o sobie nawzajem. Ponownie stali się świadomi samych siebie i to właśnie wtedy obydwa komiksowe uniwersa zaczęły się przenikać, bohaterowie z Marvela i DC wpadać na siebie, a omawiana miniseria się rozpoczęła. Ot tak. Dość chaotycznie i bez żadnych zbędnych tłumaczeń, przynajmniej na początku. Ale jest to zabieg celowy i dość udany, bo czasem, podobnie jak nasi ulubieni herosi, łapiemy się dopiero po chwili, że coś jest nie tak i dzięki temu na każdym kroku jesteśmy zaskakiwani.

Nie bacząc na to, co się dzieje z uniwersami, które reprezentują, Bracia postanowili powrócić do swojego konfliktu, a jeden świat musiał przestać istnieć. Był zbędny. Lecz tym razem, zamiast walczyć osobiście i tracić kolejne miliardy lat, postanowili oni rozstrzygnąć spór wystawiając do walki swoich championów. I tak oto powstało jedenaście par, jedenaście pojedynków, których wynik miał przypieczętować los jednego z komiksowych uniwersów. Aquaman vs. Namor, Elektra vs. Catwoman, Flash vs. Quicksilver, Robin vs. Jubilee, Silver Surfer vs. Green Lantern, Thor vs. Captain Marvel, Batman vs. Captain America, Spider-Man vs. Superboy, Wolverine vs. Lobo, Storm vs. Wonder Woman oraz oczywiście Superman vs. Hulk. Wydawnictwo z mniejszą ilością zwycięstw miało odejść w zapomnienie.

Wspomnę tylko jeszcze, że z wymienionych powyżej pojedynków, w pięciu ostatnich (czyli i w tym, który nas najbardziej interesuje) to fani w drodze głosowania mieli zadecydować o tym kto zwycięży. W numerze #1 była specjalna karta wyborcza, którą trzeba było wypełnić i wysłać, bądź załatwić wszystko drogą mailową. A w numerze #3 (dla formalności, wyszedł on 22 lutego 1996 roku) dostaliśmy wyniki w postaci komiksowych pojedynków. Ale dość już tego wstępu. Czas na wielkie mordobicie!

Ale czy rzeczywiście takie wielkie było? Hulk oraz Superman, najpierw wspólnie bez wysiłku zdziesionowali Metallo, a później zostali przeniesieni na pustynie, żeby nikt nie ucierpiał podczas ich starcia. Warto jeszcze zauważyć, że w tym mini evencie uczestniczył tak zwany Professor, czyli inteligentna postać zielonego olbrzyma. Ta chyba najbardziej ograniczona, bo mimo że potężna, to nie polegająca na gniewie i samokontrolująca się. Tymczasem Superman z miejsca oznajmił, iż w końcu nie musi się powstrzymywać. Po przyjęciu pierwszego ciosu na szczękę, wypalił z całej siły swym palącym wzrokiem w Hulkstera. A gdy nic to nie dało obydwaj tytani mocy przeszli do rękoczynów. Kilka ciosów z jednej i drugiej strony i już. Koniec. Zielony olbrzym leżał nieprzytomny, a Superman narzekał, że ledwo mu pary w rękach starczyło. Taka była wola fanów.

Niestety. Większość wspomnianych pojedynków okazała się dość krótka i rozczarowująca. Szczególnie tych, których wynik zależał od głosowania. Ot ze dwie, trzy strony, żeby nie powiedzieć panele i po wszystkim. Bez zbytniego zagłębiania się w bohaterów i ich moce. Dlatego właśnie tyle o całej reszcie pisałem, bo o samym pojedynku nie było co.

Hulk oraz Superman spotkali się jeszcze później i wspólnymi siłami przepędzili Mole Mana i jego armię Moloidów z jaskini Batmana. Ale nic więcej. Żadnego rewanżu, nic, ino popularny eS wciąż narzekał na bolącą szczękę.

Wyników pozostałych starć nie zdradzę i nie powiem, które komiksowe uniwersum zwyciężyło, a które było skazane na nicość. Ale jak łatwo się domyślić, wszystko dobrze się skończyło, a Bracia doszli do porozumienia, skoro zarówno Marvel jak i DC wciąż istnieją. Wszystko to zasługa niejakiego Alexa Ashera, nazwanego Accesem - nowo mianowanego strażnika portalu pomiędzy uniwersami. A także prawości Kapitana Ameryki oraz nieustępliwości Batmana. Swoją cegiełkę dorzucili też Spectre oraz Living Tribunal (nadzorcy odpowiednich multiwersów), którzy w krytycznym momencie nie pozwolili zniszczyć przegranego uniwersum i scalili je ze sobą tworząc chwilowo tak zwany Amalgam (nowe alterntywne uniwersum, Ziemię 9602) i realne wydawnictwo o tej samej nazwie, które zastąpiło na tydzień Marvela oraz DC, a także kwiatki pokroju Dark Claw, JLX, Spider-Boy i tym podobne.

Mimo całego niedosytu pozostawionego po pojedynkach, miniseria Marvel vs. DC i tak jest godna polecenia. Pełna humoru, lekka opowieść w klimatach lat dziewięćdziesiątych. Do tego z morałem. Warto przeczytać, choćby dla samych interakcji pomiędzy poszczególnymi bohaterami. Za scenariusz odpowiadali Ron Marz oraz Peter David, a za rysunki Dan Jurgens oraz Claudio Castellini. I nawet nie trzeba sprawdzać dwunastu wydań specjalnych, które wyszły pomiędzy #3 a #4 i dzieją się w uniwersum Amalgam, żeby wszystko ogarnąć. Z punktu widzenia przyszłości, ważny i cokolwiek wnoszący do samej historii jest chyba tylko one-shot Doctor StrangeFate, w którym to akurat pojawia się też niewiarygodny Skulk, ale to już temat na zupełnie inny artykuł...

Zwycięzca: Superman. Tak zagłosowali fani. Who's Next ! ? !